Jak łowić ryby drapieżne

Jesienne spinningowanie będzie udane, jeśli wędkarz wykaże się znajomością zachowań ryb oraz umiejętnością radzenia sobie z kaprysami jesiennej aury. W tej porze roku ryby stają się wyjątkowo ostrożne, wybredne i najczęściej nie chcą brać, jeśli podejdziemy do nich w niewłaściwy sposób. Jesień to czas, gdy ryby przygotowują się na trudności zimy. Przed nadejściem chłodniejszych dni ważne jest, aby ryby aktywnie się odżywiały, gromadząc niezbędne zapasy składników odżywczych. Stopniowo atmosfera staje się kapryśna, temperatura wody obniża się, a ilość tlenu maleje. Warunki te stają się coraz trudniejsze dla ryb, które tracą aktywność i schodzą głębiej. W ostatnich tygodniach jesieni, aby odnieść sukces w wędkowaniu, wymagane jest spełnienie wielu warunków przez wędkarza.
W październiku podwodna roślinność obumiera, a woda staje się zimna i mniej przejrzysta z racji mniejszego dostępu światła słonecznego. Drapieżniki opuszczają płytkie obszary, udając się w głęboczki, przestają polować w rejonach płytkich. W tym okresie, wędkarz korzystający ze spinningu, aby odnieść sukces, powinien skoncentrować się głównie na głębszych obszarach zbiornika. Jeśli używane są gumowe przynęty nasączone aromatem, zaleca się, aby ich zapach nie był zbyt intensywny. Ryby stają się wyjątkowo ostrożne w październiku, więc zaleca się stosowanie cieńszego i mniej rzucającego się w oczy sprzętu.

W początkowej fazie jesieni drapieżne ryby przemieszczają się w poszukiwaniu obfitości pożywienia. Nabierają masy na zimę. Nieustannie eksplorują różnorodne obszary akwenu, zaskakując czasem wędkarzy w miejscach niespodziewanych. Teraz istnieje zwiększone prawdopodobieństwo schwytania drapieżnych okazów w okolicach podwodnych zarośli oraz w innych lokalizacjach sprzyjających strategii polowania – przy dołach, w okolicach zaczepów i innych podobnych punktach zasadzek.

Połowy w rzekach

Jesienią drapieżniki preferują obszary bogate w pożywienie. W rzekach mogą być przyciągane do najgłębszych fragmentów kanałów, obszarów o umiarkowanym nurcie i delikatnym dnie, a także miejsc, gdzie prąd zwalnia lub zmienia kierunek. Niemal pewnymi miejscami są przykosy. Ryby gromadzą się tam, gdzie dostępne jest obfitość jedzenia oraz relatywnie lepsze natlenienie. W miarę nadejścia chłodniejszej pogody, znajdą schronienie w podwodnych dołach, gdzie temperatura jest o kilka stopni cieplejsza niż na powierzchni a uciąg wody mniejszy.

Łowienie ryb w jeziorach i innych wodach stojących

Jesienią roślinność stopniowo obumiera i opada na dno jeziora. Rzucając sprzęt w takie obszary, wędkarz może być pewien, że nie utknie on w roślinności. Na przykład szczupaki dobrze reagują na różnorodne przynęty. Sylikonowe przynęty, używane z główką jigową, okazują się bardzo skuteczne, jeśli kolorystycznie są dostosowane do gatunku, którego w danym zbiorniku jest duża populacja. Nie bez znaczenia jest też sposób podania i prowadzenia naszych wabików. Do połowów stosuje się pojedynczy haczyk na główce jigowej. Nie trzeba używać zbyt skomplikowanych elementów, aby przyciągnąć drapieżne ryby.

Wędkarstwo pod koniec jesieni ulega znaczącym przemianom. W większości sytuacji szczupak atakuje swoją ofiarę z zasadzki, przy czym schroniska podwodne stanowią główne miejsce jego pobytu, a jedynie czasami wychodzi na polowanie. Pora dnia praktycznie nie ma wpływu na zachowanie tego drapieżnika, który może polować zarówno późnym wieczorem, jak i wczesnym rankiem, w zależności od własnych potrzeb ryby. Niemniej jednak, łowienie szczupaka w październiku najlepiej sprawdza się podczas wietrznej i pochmurnej pogody. Lekki deszcz i delikatny wiatr zmniejszają widoczność ryby, co z pewnością pomaga wędkarzowi. Warunki pogodowe mają istotny wpływ na udane połowy:

Piękno wędkowania przy użyciu sztucznych przynęt tkwi we wszechstronności, co umożliwia pokrycie penetracji przynętą dużych obszarów. Warto pamiętać, że październikowe szczupaki często przebywają w okolicach różnych struktur. Kiedy już zaczynasz rozumieć ich obecność i nawet złapiesz jednego, nie musisz zmieniać miejsca. Zamiast tego, zatrzymaj się na chwilę, zjedz kanapkę, napij się kawy z termosu – poczekaj. Warto kontynuuować łowienie w tym samym obszarze. Szczupaki często się grupują, zwłaszcza gdy temperatura wody spada, a czasami przemierzają całe łowisko starając się nie wchodzić sobie w drogę. Jeśli nasza miejscówka była dobra, może za chwile z niej skorzystać inny zębacz.

Znane są nawyki żywieniowe szczupaka, który może aktywnie żerować tylko w określonych momentach, a także przebywać długie okresy bez konieczności pobierania pokarmu. Duży szczupak jest jeszcze bardziej wymagający jesienią, ponieważ musi on spożyć znacznie więcej pokarmu, niż mniejsi bracia. Jest też bardziej leniwy, za to nie waha się atakować naprawdę dużych ofiar. Z tego powodu osobniki duże nie potrafią sobie odmówić ogromnej przynęty. Woblery 25 cm i tych samych rozmiarów gumy nie będą przesadą. Wiele osób może krytykować stosowanie dużych przynęt, ale prawda jest taka, że przynęty te są skuteczne w łowieniu szczupaka w okresie przedzimowym. Mam tego pewność, ponieważ sam złapałem ich w ten sposób naprawdę sporo. Powody tego są następujące:
Po pierwsze, duże przynęty przyciągają duże ryby. Duże szczupaki preferują większe ofiary, które nie tylko są mniej pracochłonne do złapania, ale także zapewniają im długotrwałe zaspokojenie głodu. Innym aspektem, który tłumaczy skuteczność dużych przynęt, jest to, że szczupaki widzą inne duże ryby jako intruzów i natychmiast, odruchowo podejmują atak. To zjawisko z pewnością ma miejsce, zwłaszcza w przypadku innych szczupaków, dlatego przynęty szczupakowe, takie jak woblery malowane na zębatego, odnoszą tak wielki sukces. Duży szczupak nie toleruje obecności kolejnego szczupaka na swoim terytorium. Warto też wspomnieć, że duża przynęta porusza się w mniej standardowy sposób, niż większośc przynęt używanych przez 99% spinningistów, dla których "duża przynęta" oznacza 7 cm kopyto.