Jak łowić ryby drapieżne

Szczupaki są popularnymi drapieżnikami w wodach słodkich na całym świecie. Ich dominująca pozycja w łańcuchu pokarmowym sprawia, że są kluczowymi członkami ekosystemów wodnych. Jednakże, jednym z fascynujących aspektów ich zachowań jest kanibalizm, czyli tendencja do zjadania własnych osobników tego samego gatunku. W niniejszym artykule dokładniej przyjrzymy się temu zjawisku, analizując jego przyczyny, skutki oraz ewolucyjne i ekologiczne aspekty.

Potencjalne Przyczyny Kanibalizmu Szczupaków

Konkurencja o żywność - kanibalizm wśród szczupaków często wynika z ograniczonej dostępności pokarmu. W sytuacji braku innych źródeł pożywienia, szczupaki mogą zwrócić się ku zjedzeniu młodszych, słabszych lub chorych osobników tego samego gatunku. Terytorializm - Szczupaki są znane z obrony swojego terytorium. Kanibalizm może występować w wyniku konfliktów o przestrzeń życiową. Terytorializm wśród szczupaków jest istotnym aspektem ich zachowań, szczególnie gdy chodzi o konkurencję o pokarm. Ten gatunek wykazuje silne instynkty terytorialne, które są ściśle związane z agresywnością i walką o dostęp do zasobów pokarmowych. Szczupaki są znane z wyznaczania sobie obszarów, które uważają za swoje terytorium. Te terytoria obejmują przede wszystkim obszary o obfitej dostępności pokarmu, takie jak kryjówki i miejsca do polowania. Szczupaki bronią swojego terytorium przed innymi osobnikami tego samego gatunku, a także przed innymi drapieżnikami. Terytorium szczupaka jest ściśle związane z dostępem do pokarmu. Istnieje silna korelacja między obszarem, który szczupak uznaje za swoje, a lokalizacją łowiska, gdzie poluje na ryby, płazy lub inne organizmy wodne. Dzięki skoncentrowanym wysiłkom na jednym obszarze, szczupaki mogą efektywnie kontrolować dostęp do pożywienia.

A jakie są skutki dla ekosystemu szczupaczego kanibalizmu? Regulacja populacji - kanibalizm może pełnić rolę w regulacji populacji szczupaków. Poprzez eliminację słabszych osobników, drapieżniki te przyczyniają się do utrzymania równowagi w ekosystemie i zapobiegają nadmiernemu rozrostowi populacji. Przekazywanie genów - mechanizm kanibalizmu może sprzyjać przekazywaniu "lepszych" genów – np. w kontekście odporności na choroby. Osobniki bardziej odporne mają większe szanse na przetrwanie i reprodukcję, przekazując swoje geny kolejnym pokoleniom. W niektórych przypadkach, kanibalizm może wpływać na rozwój młodych szczupaków. Zjedzenie młodszych osobników może pomóc w zwiększeniu dostępności zasobów pokarmowych dla jednostek bardziej obiecujących w kontekście przetrwania.

Aspekty Ewolucyjne i Ekologiczne
Adaptacje zachowań drapieżników - kanibalizm może być wynikiem ewolucyjnych adaptacji, które zwiększają szanse przetrwania szczupaków w zmieniających się warunkach środowiskowych. Wpływ na strukturę ekosystemu - zachowania kanibalistyczne szczupaków wpływają na strukturę populacji wodnych organizmów, co z kolei może wpływać na inne ogniwa łańcucha pokarmowego i ekosystem jako całość.

Kanibalizm wśród szczupaków stanowi fascynujące zjawisko, które jest ściśle związane z ewolucją tych drapieżników. Pomimo że może wydawać się brutalne, pełni ważne funkcje w regulacji populacji i kształtowaniu struktury ekosystemów wodnych. Dalsze badania nad tym zachowaniem są kluczowe dla lepszego zrozumienia dynamiki ekosystemów słodkowodnych i ochrony tych fascynujących drapieżników.

Używanie dużych przynęt sztucznych, które imitują szczupaki, może być skuteczną strategią podczas połowu szczupaków z kilku powodów

Duże przynęty sztuczne imitujące szczupaki mogą naśladować naturalny wygląd i ruchy tych drapieżników. Szczupaczy kanibalizm może być aspektem zmuszającym rybę do ataku, nawet wtedy gdy jest najedzona. Przynęty o realistycznym wyglądzie szczupaków mogą wywołać silniejsze reakcje i bardziej skutecznie zainteresować ryby tego gatunku. Duże przynęty sztuczne mogą być postrzegane jako konkurencja lub intruz, co skłania szczupaki do ataku w celu ochrony swojego obszaru życiowego. Duże przynęty sztuczne często mają bardziej prowokacyjne ruchy, co może zwrócić uwagę szczupaków i skłonić je do zaatakowania. Ruchy, wibracje i pulsacje przynęty mogą symulować ruchy zdobyczy, co jest atrakcyjne dla drapieżników. Szczupaki, zwłaszcza te dorosłe i dominujące, są bardziej skłonne do atakowania większych zdobyczy. Stosując duże przynęty sztuczne, łowca ma większą szansę na zainteresowanie i złowienie większych osobników, które są często bardziej ostrożne i wybredne w wyborze zdobyczy. Z punktu widzenia kogoś, kto poluje na okazy, stosowania dużych woblerów imitujących szczupaki, wybór takiej przynęty ma charakter selektywny na wielu zbiornikach. Nie jest to oczywiście pewnik, bo na przynęty mające 25 cm długości zdarzało mi się łowić ryby mniejsze od samej przynęty, co tylko utwierdza poziom agresji szczupaka przeciwko osobnikom swojego gatunku.

Montaż Klap Oddymiających w Systemie Wentylacji Biurowców

Wprowadzenie
W dzisiejszych czasach bezpieczeństwo i ochrona życia są priorytetem w każdym budynku, zwłaszcza w miejscach o dużym skupisku ludzi, takich jak biurowce. Jednym z kluczowych elementów systemu bezpieczeństwa w tego typu obiektach jest montaż wentylacji przeciwpożarowej, a przede wszystkim system oddymiania, który ma na celu zapewnienie odpowiedniej wentylacji i ewakuacji dymu w przypadku pożaru. W niniejszym artykule skupimy się na montażu klap oddymiających w klatkach schodowych biurowców, omawiając korzyści oraz kluczowe kroki w procesie instalacji.

Klapy Oddymiające – Dlaczego są Istotne?
Klapy oddymiające to elementy systemu wentylacji, które pełnią kluczową rolę w przypadku pożaru. Ich głównym zadaniem jest umożliwienie skutecznego odprowadzenia dymu z budynku, co umożliwia lepszą widoczność i bardziej bezpieczne warunki ewakuacji. W klatkach schodowych, będących głównymi trasami ewakuacyjnymi, montaż klapek oddymiających jest szczególnie istotny, ponieważ pomaga utrzymać te obszary wolne od dymu, co ułatwia szybkie i bezpieczne opuszczenie budynku.

Korzyści Związane z Montażem Klap Oddymiających
1. Bezpieczeństwo Ewakuacji
Montaż klapek oddymiających w klatkach schodowych znacznie poprawia bezpieczeństwo osób ewakuujących się z budynku. Zapewniają one warunki do swobodnego poruszania się oraz minimalizują ryzyko inhalacji dymu.

2. Optymalizacja Wentylacji
Klapy oddymiające przyczyniają się do optymalizacji systemu wentylacji, umożliwiając skuteczne usuwanie dymu na zewnątrz budynku. Dzięki temu zmniejsza się ryzyko rozprzestrzeniania się dymu na inne kondygnacje.

3. Zgodność z Normami Bezpieczeństwa
Montaż klapek oddymiających jest zgodny z wieloma normami bezpieczeństwa, zarówno krajowymi, jak i międzynarodowymi. Spełnienie tych norm jest kluczowe dla uzyskania niezbędnych certyfikatów i zatwierdzeń.

Montaż Klap Oddymiających – Kluczowe Kroki
1. Ocena Klatki Schodowej
Przed rozpoczęciem montażu klapek oddymiających konieczna jest dokładna ocena klatki schodowej. Wymaga to zidentyfikowania kluczowych punktów, takich jak miejsca montażu klapek, kierunki ewakuacji, oraz dostępność zasilania elektrycznego.

2. Wybór Odpowiednich Klapek
Klapy oddymiające dostępne na rynku różnią się parametrami technicznymi. Wybór odpowiednich klapek powinien uwzględniać wielkość klatki schodowej, wymagania dotyczące odporności ogniowej oraz zgodność z lokalnymi przepisami.

3. Instalacja Systemu Sterowania
Klapy oddymiające muszą być zintegrowane z systemem sterowania wentylacją i oddymianiem budynku. Instalacja odpowiednich czujników dymu i temperatury, a także programowanie systemu sterowania, są kluczowe dla skutecznej pracy klapek oddymiających.

4. Testy i Certyfikacja
Po zakończeniu montażu konieczne jest przeprowadzenie testów działania klapek oddymiających oraz całościowego systemu wentylacji. Uzyskanie certyfikatów i zatwierdzeń potwierdza zgodność z normami bezpieczeństwa.

Podsumowanie
Montaż klapek oddymiających w klatkach schodowych biurowców to kluczowy krok w zapewnieniu bezpieczeństwa użytkowników budynku w przypadku pożaru. Odpowiednio zaprojektowany i zainstalowany system oddymiania wpływa nie tylko na efektywność ewakuacji, ale także na minimalizację strat materialnych. Dlatego też warto inwestować w wysokiej jakości klapy oddymiające i profesjonalny montaż, aby zapewnić pełne bezpieczeństwo w każdym biurowcu. Wentylacja przeciwpożarowa w biurowcach to podstawa bezpieczeństwa pracownika biurowego.

Jesień to magiczny czas dla wędkarzy, gdy natura rozkwita w paletę barw, a ryby przygotowują się do zimowego odpoczynku. W tym okresie, łowienie sandaczy staje się szczególnie ekscytujące, zwłaszcza gdy korzystamy z techniki zwaną "jigowaniem". Poniżej kilka wskazówek na temat łowienia sandaczy na jigowe przynęty w wodzie stojącej podczas wczesnej, ciepłej jesieni.

Wybór Jigów

Jig to specjalna przynęta, która imituje ruchy zdobyczy i skłania sandacza do ataku. W ciepłej jesiennej wodzie stojącej, sprawdzają się różne rodzaje jigów. Jig o lekkim wagomiarze z miękkim ogonem może być świetnym wyborem, ponieważ nadaje się do wolniejszych prezentacji, które skutecznie kuszą sandacze w spoczynku.

Technika Jigowania

Podczas jigowania ważne jest zastosowanie różnych technik. Wypróbuj ruchy wibracyjne, potrząsania i stukania o dno, aby zwrócić uwagę sandaczy. Często zmieniaj tempo i sposób prezentacji, aby dostosować się do nastroju ryb.

Wybór Kolorów

W chłodnej jesiennej wodzie, sandacze często reagują na jaskrawe kolory. Przynęty w odcieniach czerwieni, pomarańczy i żółci mogą być skuteczne. Spróbuj różnych kombinacji, aby zidentyfikować, który kolor działa najlepiej w danym dniu i danych warunkach. Pamiętajmy, że wczesna, ciepła jesień to okres, kiedy ryby drapieżne, w tym sandacze, przygotowują się do zimowego okresu spoczynku. W tym czasie zazwyczaj zwiększa się ilość dostępnego pokarmu, a większe jedzenie staje się bardziej atrakcyjne. Ciężkie jigi lepiej imitują większe ofiary, takie jak ryby ławicowe, co z kolei przyciąga uwagę sandaczy szukających ostatnich obfitości przed zimą.

Głębokość i Prowadzenie Przynęty
Wczesną jesienią sandacze często schodzą na większe głębokości, zwłaszcza w wodach stojących. Ciężkie jigi pozwalają łatwiej dotrzeć do tych głębszych obszarów, gdzie ryby mogą się ukrywać. Dodatkowo, dzięki swojemu ciężarowi, jigy mogą być bardziej skutecznie prowadzone po dnie, co jest często miejscem, gdzie sandacze preferują polowanie.

Precyzyjne Prowadzenie Przynęty
Ciężkie jigi zapewniają lepszą kontrolę nad przynętą podczas prowadzenia. W jesiennej wodzie stojącej, gdzie ryby mogą być bardziej ospałe, precyzyjne manipulowanie przynętą staje się kluczowe. Cięższe jigi pozwalają na bardziej dokładne i wolniejsze ruchy, co może zwiększyć skuteczność w czasie, gdy sandacze reagują na subtelne bodźce.

Zmienne Warunki Atmosferyczne
Jesienne warunki pogodowe mogą być zmiennę, a temperatura wody może ulegać szybkim zmianom. Ciężkie jigi pozwalają skoncentrować się na określonej warstwie wody, dostosowując się do zmieniających się warunków. Dzięki temu możemy lepiej dostosować prezentację przynęty do aktualnych warunków i zachowań ryb.

Czucie dna
Cięższe jigi, szczególnie te z solidnym ciężarkiem, przekazują bardziej wyczerpujące odczucia odnośnie struktury dna. To jest kluczowe w przypadku sandaczy, które często polują na ofiary ukrywające się wśród roślinności lub pod dno. Dzięki większej wadze, jigi efektywniej "czują" dno, co pozwala wędkarzowi dostosować swoje techniki do warunków terenowych.

Podsumowując, wybierając ciężkie jigi do łowienia sandaczy w ciepłej jesiennej wodzie, zyskujemy przewagę w imitowaniu pokarmu, dotarciu do głębszych obszarów, precyzyjnym prowadzeniu przynęty oraz dostosowaniu się do zmiennych warunków pogodowych i atmosferycznych. To zestaw cech, który sprawia, że ciężkie jigi są doskonałym wyborem dla wędkarzy pragnących skutecznie łowić sandacze w tym magicznym okresie roku.

A co na główce jigowej

Gumowe przynęty są idealne, gdy ryby są aktywne i chętne do atakowania. Pozwalają na zróżnicowane prowadzenie, w tym szybkie przyspieszenia, zwolnienia, oraz skoki, co jest szczególnie skuteczne, gdy ryby są w trybie agresywnego polowania. Przynęty gumowe często imitują ruchy ryb ławicowych, co jest atrakcyjne dla drapieżników, w tym sandaczy.
W sytuacjach, gdy sandacze polują na większe ryby, gumowe przynęty mogą być bardziej realistyczną imitacją ich naturalnej zdobyczy – np. Spory riiper imitujący płoć. Dostępność gumowych przynęt o różnych kształtach i kolorach pozwala eksperymentować, dostosowując się do preferencji ryb w danej sytuacji.

Koguty

Przynęty z miękkiego włosia są doskonałe, gdy wymagane jest bardziej subtelne i delikatne prowadzenie. W sytuacjach, gdy ryby są bardziej wybredne, miękkie włosie może dostarczyć mniej agresywną prezentację. W warunkach stojących wód, gdzie sandacze mogą być bardziej ospałe gdy temperatura wody spadnie, przynęty z miękkiego włosia mogą być bardziej skuteczne.
W chłodniejsze dni, gdy ryby są mniej aktywne, miękkie włosie może działać jako bardziej kuszący element. W sytuacjach, gdzie sandacze preferują mniejsze zdobycze, przynęty z miękkiego włosia imitują naturalne ruchy mniejszych ryb i innych organizmów wodnych. Miękkie włosie często przekazuje delikatniejsze odczucia na haku, co jest istotne przy łowieniu w warunkach, gdzie ryby są ostrożne i wyczulone na nadmierny opór. Podsumowując, wybór między przynętami gumowymi a tymi z miękkiego włosia zależy od aktywności ryb, głębokości wody, preferencji ryb w danym okresie, a także od warunków pogodowych. Eksperymentowanie z obiema opcjami może pomóc znaleźć najbardziej efektywne rozwiązanie w konkretnej sytuacji.

Łowienie sandaczy na jigowe przynęty w wodzie stojącej podczas wczesnej, ciepłej jesieni to nie tylko sport, ale również sposób na doświadczenie piękna natury. Zastosowanie powyższych wskazówek z pewnością zwiększy Twoje szanse na sukces podczas jesiennej wyprawy na wodę. Pamiętaj o cierpliwości, eksperymencie z różnymi technikami i przede wszystkim ciesz się magicznym chwilami spędzonymi na łowieniu.

Jesień to nie tylko czas opadających liści i chłodniejszych temperatur, ale także sezon, który przyciąga wielu wędkarzy do łowiska w poszukiwaniu szczupaków. Szczupaki są aktywne jesienią, przygotowując się do zimy i jednocześnie żerując przed okresem spoczynku. Jedną z najskuteczniejszych technik na jesienne szczupaki jest stosowanie dużych błystek obrotowych. Poniżej znajdziesz kilka wskazówek, jak maksymalnie wykorzystać tę metodę.

Wybór Błystek Obrotowych

Wybór odpowiednich błystek obrotowych jest kluczowy dla sukcesu jesiennej wyprawy na szczupaki. Duże modele, o rozmiarze od 1/2 do 1 uncji, są idealne dla tego sezonu. Wybierz błystki w stonowanych kolorach, takich jak brązy, aby lepiej naśladować naturalne zdobycze szczupaków. Świetne są także srebrne. Wywoływanie wibracji i dźwięku podczas powolnego prowadzenia. Błystki o szerokich skrzydełkach generują intensywne wibracje i dźwięki podczas ruchu przez wodę. W wodach stojących, gdzie warunki są często spokojne, te dodatkowe bodźce mogą przyciągać uwagę drapieżników, takich jak szczupaki. Dźwięk i wibracje mogą imitować ruchy zdobyczy, co czyni błystki atrakcyjnymi dla ryb.

Efektywność Przy Niskich Prędkościach
W wodach stojących, gdzie prądy są zazwyczaj słabe, szerokie skrzydełka błystek pomagają utrzymać ruch obrotowy nawet przy niskich prędkościach nawijania linki. To istotne, ponieważ pozwala wędkarzom prowadzić przynętę w sposób bardziej kontrolowany, co jest ważne zwłaszcza podczas delikatnych i subtelnego łowienia.

Ruch Zbliżony do Naturalnej Zdobyczy
Duże błystki o szerokich skrzydełkach w wodzie stojącej mogą naśladować ruchy większych ryb lub innych drapieżnych organizmów wodnych, które są potencjalną zdobyczą dla szczupaków. Taki ruch może skłonić szczupaka do zaatakowania, myśląc, że to potencjalna zdobycz – płoć lub lin.

Zdolność Do Zanurzania się w Głębszych Warstwach
W wodach stojących często występuje warstwa termokliny, gdzie temperatura gwałtownie zmienia się na większej głębokości. Błystki o szerokich skrzydełkach mogą łatwiej zanurzać się w te głębsze warstwy, co pozwala dotrzeć do miejsc, gdzie może przebywać zdobycz. Podsumowując, używanie błystek o szerokich skrzydełkach w wodzie stojącej jest strategicznym podejściem, które ma na celu zwiększenie atrakcyjności przynęty dla szczupaków. Te przynęty oferują specyficzne zalety, dostosowując się do warunków charakterystycznych dla tego typu zbiorników wodnych.

Sprzęt
Pamiętajmy, ze podczas łowienia szczupaków na duże błystki obrotowe, ważne jest odpowiednie wyposażenie. Wybierz solidny kij spinningowy o mocy od medium do heavy, który poradzi sobie z dużymi rybami. Sprzęt spinningowy umożliwia precyzyjne rzuty i kontrolę nad przynętą. Jesienne szczupaki preferują miejsca, gdzie woda jest nieco głębsza, a temperatura stabilna. Szukaj obszarów z zatoczkami, głębokimi basenami i miejscami, gdzie woda jest dobrze utleniona. Skup się również na punktach, gdzie przepływ wody jest zróżnicowany, co zachęci szczupaki do polowania na zdobycz.

Technika rzutu i prowadzenia przynęty
Rzut powinien być dokładny i zrównoważony. Wybieraj miejsca wokół struktur, takich jak kępy traw, kamienie i pnie drzew, które mogą być schronieniem dla szczupaków. Po wrzuceniu przynęty, zacznij zwijać linkę z umiarem, aby błystka obracała się płynnie podczas powrotu.

Zmiana Tempa i Pauzy
Szczupaki mogą reagować różnie w zależności od tempa ruchu przynęty. Spróbuj różnych prędkości nawijania linki, od szybkiego do wolnego, aby zlokalizować, które tempo działa najlepiej w danym dniu. Nie bój się także robić pauz, co może wywołać agresywne ataki szczupaków.

Pogoda i Termin
Jesień jest okresem zmiennej pogody, co może wpływać na aktywność ryb. Jednak wielu wędkarzy uważa, że chłodniejsze dni i zmienne warunki atmosferyczne mogą sprzyjać aktywności szczupaków. Spróbuj łowić zarówno w słoneczne, jak i pochmurne dni, aby sprawdzić, które warunki są najbardziej obiecujące. Podobnie rzecz ma się jeśli chodzi o porę w jakiej łowimy.

Reasumując - jesień to doskonały czas na łowienie szczupaków na duże błystki obrotowe. Wybierając odpowiednie miejsca, sprzęt i techniki, możesz zwiększyć swoje szanse na złowienie trofeum. Nie zapomnij też o cierpliwości, bo czasami to klucz do sukcesu podczas jesiennej przygody na łowisku.

1. Okonie to niewielkie drapieżniki, co oznacza, że w ich naturalnym środowisku często stają się łupem dla większych drapieżników. Dlatego też wybierają strategię przeżycia opartą na kamuflażu i kryjówkach, stąd preferują miejsca, gdzie mogą się schować, znajdując się pomiędzy gałęziami. Jednym z klasycznych przykładów takich miejsc są zwisające drzewa lub gęste krzaki. Te nie tylko dostarczają doskonałego ukrycia, ale również obfitują w pożywienie dla okoni, takie jak mniejsze ryby i owady. Dodatkowo, te lokalizacje zapewniają cień, co jest niezwykle ważne w gorące dni letnie, pomagając utrzymać wodę w odpowiedniej temperaturze. To dlatego, na początku moich wypraw, zawsze staram się zarzucić w okolicach tych zwisających drzew i krzewów. Są one prawdziwymi magnesami przyciągającymi okonie, a pod nimi często można znaleźć ich znaczną liczbę. Skoncentruj się na chwastach i trzcinach. Chwasty i trzciny to dwie inne cechy okoni, których nigdy nie można zbagatelizować. Podobnie jak drzewa, stanowią one doskonałe schronienie i ukrycie dla okoni. Co więcej, warto zaznaczyć, że zarówno chwasty, jak i trzciny obfitują w pożywienie.

2. Wykorzystaj wobler do płytkiego łowienia, którym możesz eksplorować obszar tuż nad gęstą roślinnością wodną, a z pewnością uda Ci się złowić kilka okoni. Jeśli chodzi o trzcinę, osobiście preferuję techniki drop shot, wykorzystując wertykalną przynętę gumową – np. shinera. Oba te sposoby pozwalają na precyzyjne umieszczenie zestawu wzdłuż pasma trzciny i często przyciągają okonie z ich kryjówki.

3. Poszukaj ryb na powierzchni – zwłaszcza wczesnym rankiem i o zmierzchu
Jeśli nie możesz zlokalizować okoni, spróbuj obserwować powierzchnię wody w poszukiwaniu ryb, które wyrzucają się na nią. Jeśli dostrzeżesz mniejsze chmury ryb polujących na mniejsze ryby, istnieje duża szansa, że okonie również biorą udział w tej akcji łowieckiej. Dobre są woblery, które nie schodzą za głęboko. Killerem bywa też obrotówka ze skrzydełkim "aglia".

4. Polowanie okoni w grupach to jedna z ich najskuteczniejszych taktyk (dotyczy okoni zyjących stadnie). Często atakują swoje zdobycze od dołu i wypychają je na powierzchnię, gdzie próbują je zaskoczyć. Jeśli zauważysz takie ruchy na powierzchni wody, rzuć szybko przynętę w pobliżu tego obszaru.

5. W chłodniejszych miesiącach roku, przynęty łowione blisko dna lub tuż przy nim stanowią klucz do udanej wyprawy na okonie. Nie pozwól, aby niższa temperatura wody zniechęciła Cię do wędkowania! Chociaż warunki nie są już tak łatwe jak latem, to dzięki odpowiednim przynętom i technikom połowu możesz nadal przeżyć niezwykłe chwile podczas połowu okoni. Wybieraj miękkie przynęty, takie jak shad'y, imitacje małych stworzeń lub tradycyjne przynęty z kręconymi ogonami, które można prowadzić powoli blisko dna. Stosuj lekkie główki jigowe, ponieważ pozwolą one Twoim miękkim przynętom opadać na dno w spokojniejszym tempie.

Dodatkowa wskazówka: Wypróbuj nocne łowienie okoni!
Łowienie okoni w ciemności to rzeczywiście mało popularna metoda, którą stosuje tylko nieliczna grupa wędkarzy. Szczególnie nocą większe okonie wydają się być aktywniejsze i bardziej pewne siebie, dlatego zdecydowanie warto! Niezależnie od tego, czy używasz przynęt w kształcie białych robaków, czy też krewetek o jasnym kolorze, takie jak białe lub obrane krewetki, zawsze stawiaj na jasne kolory podczas nocnego łowienia okoni. Przynęty w odcieniach bieli, zieleni, są wyborem godnym uwagi! Staraj się łowić wpół wody. Gdy nie ma brań przejdź do jigowania i staraj się wykryć na jakiej głębokości są brania.